Polecam go poczytać
Maurycy Rothbard - wybitny filozof, geniusz, polihistor, wielki intelektualista, znakomity skrzypek, historyk finansów, człowiek rezonansu, prawniczy ekspert, magik, teoretyk i praktyk libertarianizmu, założyciel anarchokapitalizmu, ekonomista ASE i kabareciarz.
Cytaty
Manifest libertariański
O polityce zewnętrznej Sowietów i Stalina
Przeciwnie, sami marksiści–leniniści wierzą, że zwycięstwo komunizmu jest nieuchronne i nie zostanie przyniesione na bagnetach sił zewnętrznych, tylko pojawi się wraz z narastaniem napięcia i „sprzeczności” wewnątrz każdego społeczeństwa. (…)Pomysł „eksportu” komunizmu na bagnetach sowieckiego wojska jest całkowicie sprzeczny z teorią marksizmu–leninizmu. (…) A zatem, przypadkowo, z mieszanki motywów teoretycznych i celów praktycznych Sowieci wypracowali politykę zagraniczną, którą libertarianie uznają za jedynie słuszną i uzasadnioną.biegiem czasu polityka ta ugruntowała się jeszcze dzięki „konserwatyzmowi” właściwemu wszystkim ruchom, które zdobędą władzę i utrzymają się przy niej przez pewien czas. Po jakimś czasie dążenie do utrzymania władzy nad narodem zaczyna spychać w cień początkowy ideał światowej rewolucji. Wzrost konserwatyzmu za Stalina i jego następców umocnił jeszcze zasadę powstrzymania się od agresji i „pokojowego współistnienia” w polityce zagranicznej
O pokojowym zajmowaniu terenów które od dawna należały do Rosji
Dopiero po zawarciu paktu Stalin–Hitler i podbiciu Polski przez Niemcy Sowieci odzyskali swoje utracone terytoria, nie narażając się już na żadne niebezpieczeństwo. W szczególności Rosjanie odzyskali Estonię, Łotwę i Litwę, a także należące od dawna do Rosji terytoria na Białorusi i Ukrainie, które stanowiły wschodnią część Polski. I zrobili to bez walki.
Stalin wzór konserwatyzmu i dotrzymywaniu umów, gołąbek pokoju
Zwolennicy zimnowojennej mitologii przyznają często, że Sowieci nie przejawiali agresji wobec innych państw do czasu drugiej wojny światowej. Są nawet zmuszeni tak utrzymywać, ponieważ większość zwolenników zimnej wojny z całego serca popiera przymierze Stanów Zjednoczonych i Rosji przeciwko Niemcom w czasie drugiej wojny. Twierdzą oni, że w czasie wojny i po jej zakończeniu Rosja stała się państwem ekspansjonistycznym i sięgnęła po panowanie nad Europą Wschodnią. Taki zarzut nie bierze pod uwagę faktu o zasadniczym znaczeniu, mianowicie tego, że Niemcy wraz ze wspólnikami napadli na Rosję w czerwcu 1941 roku. Nie ma wątpliwości co do tego, że ta wojna została wywołana przez Niemców i ich sojuszników. Żeby pokonać najeźdźców Rosjanie musieli odeprzeć wrogie armie i podbić Niemcy oraz inne walczące u ich boku kraje Europy Wschodniej. Łatwiej jest powiedzieć, że Stany Zjednoczone praktykowały ekspansjonizm, okupując Włochy i część Niemiec, niż że czyniła to Rosja – mimo wszystko Stany Zjednoczone nigdy nie zostały przez Niemców zaatakowane bezpośrednio. W trakcie drugiej wojny światowej trzej najwięksi sojusznicy, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Rosja, uzgodnili, że wszystkie zdobyte terytoria znajdą się pod wspólną potrójną okupacją wojskową. Stany Zjednoczone pierwsze złamały tę umowę w czasie wojny, nie pozwalając Rosjanom na odegranie jakiejkolwiek roli w okupacji Włoch. Pomimo tego poważnego naruszenia umowy Stalin konsekwentnie przejawiał więcej troski o konserwatywne interesy rosyjskie niż o wierność ideologii rewolucyjnej wielokrotnie zdradzał miejscowe ruchy komunistyczne. W celu utrzymania pokojowych stosunków między Rosją i Zachodem Stalin konsekwentnie dążył do powstrzymania sukcesów różnych ruchów komunistycznych. Udało mu się to we Francji i Włoszech, gdzie partyzantka komunistyczna mogła bez trudu przejąć władzę po wycofujących się Niemcach. Ale Stalin odwiódł od tego miejscowych komunistów i przekonał ich, by weszli do rządów koalicyjnych, którym przewodziły partie antykomunistyczne.
Ethics of Liberty
Humanitaryzm wobec dzieci
Applying our theory to parents and children, this meansthat a parent does not have the right to aggress against his children, but also that the parent should not have a legal obligation to feed, clothe, or educate his children, since such obligations would entail positive acts coerced upon the parent and depriving the parent of his rights.The parent therefore may not murder or mutilate his child, and the law properly outlaws a parent from doing so. But the parent should have the legal right not to feed the child, i.e., to allow it to die. The law, therefore, may not properly compel the parent to feed a child or to keep it alive.
Konfiskata a Zasada Zadomowienia
Szlachetny czyn
Załóżmy, dla przykładu, że A ukradł B konia. Nagle przychodzi C i odbiera konia A. Czy można nazwać C złodziejem? Z pewnością nie, nie możemy nazwać przestępcą kogoś, kto ukradł od złodzieja. A wręcz przeciwnie, C dokonał szlachetnego czynu konfiskaty, gdyż pozbawił złodzieja A owoców jego przestępstwa i agresji i przynajmniej przywrócił konia z sektora „kryminalnego” niewinnemu sektorowi „prywatnemu.” Oczywiście jeszcze lepiej by było, gdyby oddał konia B, pierwotnej ofierze. Nawet jeśli tego jednak nie zrobi, bardziej sprawiedliwym jest koń w rękach C niż w rękach A, złodzieja i przestępcy.
Prywatyzacja Uniwersytetów
Weźmy za przykład Państwowe uniwersytety. Własność zbudowaną z funduszy skradzionych podatnikom. Skoro Państwo nie znalazło ani nie zastosowało sposobu zwrócenia tej własności społeczeństwu podatników, właściwymi posiadaczami uniwersytetu są „zadomownicy”, którzy już używają i w ten sposób „mieszają swą pracę” z organami. Najważniejszą przesłanką jest pozbawienie złodzieja, w tym przypadku Państwo, najszybciej jak to możliwe władania i kontroli nad owocami swej defraudacji i zwrócenie własności czystemu sektorowi prywatnemu. To oznacza studencką i/lub pracowniczą własność w uniwersytetach. Spomiędzy tych dwóch grup, studenci mają pierwszeństwo, gdyż studenci płacą przynajmniej pewną ilość pieniędzy na wsparcie uniwersytetu, podczas gdy profesura nosi moralne znamię życia z funduszy Państwowych i w ten sposób stania się w pewnym stopniu częścią aparatu Państwowego.
O prywatyzacji łże-prywatnej własności
Tę samą zasadę należy zastosować w przypadku nominalnie “prywatnej” własności, która w rzeczywistości pochodzi od Państwa jako efekt nieustającego lobbowania. Uniwersytet Columbia, dla przykładu, niemal dwie trzecie przychodów którego pochodzi od rządu, można nazwać „prywatnym” collegem tylko z ironicznym uśmieszkiem. Zasługuje on na podobny koniec w postaci szlachetnego czynu konfiskaty.A jeśli Uniwersytet Columbia, co z General Dynamics? Co z gromadą korporacji, nieodłącznych części kompleksu militarno-przemysłowego, które nie tylko otrzymują ponad połowę, a czasem praktycznie całość swoich przychodów od rządu, lecz także uczestniczą w aktach masowego morderstwa? Jakie jest ich prawo do własności „prywatnej”? Mniej niż zero, bez wątpienia. Ci gorliwi lobbyści o kontrakty i subsydia, jako współzałożyciele państwa garnizonowego, zasługują na konfiskatę i przywrócenie ich własności prawdziwemu sektorowi prywatnemu z największym możliwym pośpiechem. Stwierdzić, że ich własność „prywatna” musi być respektowana to stwierdzić, że własność koniokrada i mordercy musi być „respektowana.”
Inne
Polacy o Maurycym
„Niezastąpioną podstawą” życia i pracy tego kreatywnego geniusza i człowieka renesansu była jego ukochana żona, JoAnn Rothbard. Kombinacja jego naukowych osiągnięć i zaangażowania na rzecz wolności jest niezrównana.[1]
Polecam poczytać Rothbarda